Hornické muzeum
Mijn museum Harrachov

 GPS:  50°46'6.251"N, 15°26'39.034"E

Woensdag 23 juli 2008 reden we voor de tweede keer dit jaar naar Harrachov om het Hornické (mijn) muzeum te gaan bekijken. In onze mei vakantie van dit jaar was hij helaas gesloten en zijn we alleen bij het vossenpad en de mumlava waterval geweest. Rika en haar gezin waren een week eerder in Harrachov geweest en vertelde dat ze nu wel open waren en dat de rondleiding om 11.00 uur en om ongeveer 13.00 uur begon. Dus wij op tijd in de auto om daar om 13.00 uur te zijn (want we wilde niet weer zonder resultaat terug naar Javornik )

De auto hebben we nu op de goede parkeerplaats kunnen parkeren en vandaar af was het maar een heel klein stukje lopen. Je steekt de weg over en volgt het pad de heuvel op. Na een klein stukje zie je een soort houten loopbrug (dat lijkt het van afstand) als je daar onderdoor loopt en meteen rechts het pad omhoog gaat sta je bij de ingang van het museum.

We moesten voor ons volwassenen 100 kronen per persoon betalen en 50 kronen om te mogen fotograferen. Romano rekende ze niet terwijl er op diverse websites een bedrag van 50 kronen vermeld staat voor kids. De rondleiding ging over 10 minuten vertelde de vriendelijke dame achter de kassa. Ik kreeg een Nederlandse uitleg op papier mee en we mochten vast de expositie bekijken. Deze bevind zich in de houten loopbrug en laat de geschiedenis van deze mijn zien......

 Ze lieten diverse schetsen en kaarten zien van vroeger. Ook werden de gereedschappen en explosieven getoond waarmee gewerkt werd en was er een miniatuur mijntje waar je kon zien hoe alles in zijn werk ging. 

In vitrinekasten liggen allerlei voorbeelden van soorten steen en mineralen die hier en in de omgeving naar boven gehaald zijn, er werd voornamelijk fluoriet, bariet, galeniet en kwarts gevonden.
Maar in de uitleg stond dat er wel 38 soorten mineralen gevonden werden.

De mijn waar we de ongeveer 1 uur durende rondleiding krijgen hebben ze gebruikt van 1957 
tot 31 september 1992 en is dus nog niet eens zolang geleden pas gesloten. 
Het ontgonnen erts werd verwerkt in Sobedruhy dichtbij Teplice.

En na nog even snel een WC te hebben opgezocht begon de rondleiding....
Er is als je voor de kassa staat rechts een deur en als die opgaat sta je direct in de mijn.
We moesten eerst allemaal een passende helm uitzoeken en onze gids begon een stukje geschiedenis in het Tsjechisch op te ratelen ....jaja  veel te snel om te begrijpen natuurlijk en na een blik op mijn uitleg vond ik dit stukje wel best. De helm bleek later geen overbodige luxe want ik heb diverse keren zo'n helm tegen metaal horen bonken en zonder waren er zeer zeker mensen gewond geraakt.

Na dit stukje geschiedenis liepen we naar de eerste zijtunnel die we tegen kwamen....
Helemaal aan het einde was een ZEER GROTE ventilator zichtbaar, het bleek de ventilatietunnel te zijn.
Deze Ventilator zorgde ervoor dat de mijn de noodzakelijke verse lucht binnen kreeg. Deze verse lucht werd verdeeld over diverse mijn niveaus door de hoofdschacht heen. Naast de voldoende aanvoer van zuurstof zorgde hij er ook voor dat ontploffingsgassen en het radongas verwijdert werd.

Verder de mijn in kwamen we langs de rails bij een mijnlader met mijnwagon. De mijnwagon was geladen met steen en de gids legde uit hoe het ontginnen in zijn werk ging....

 
In het kort ging het ongeveer zo:
Met een pneumatische boor werden er gaten gemaakt in het werkoppervlak van de tunnel. Daarna werden er explosieven in deze gaten geplaatst en werden de gaten weer dichtgemaakt.
Voor de ontsteking gebruikte men een elektrische ontsteker, de mijnlader reed vooruit zodat de losgekomen rotsen op de schep terecht kwamen. De schep deponeerde de rotsen dan in de wagon. Deze wagons werden door kleine tractoren (treintjes) naar de hoofdschacht gebracht.
Men gebruikte perslucht om de boren en mijnladers aan te drijven.

Als je dan doorliep kwam je in de hoofdschacht terecht, deze schacht is 365 meter diep en ligt 733 meter boven zeeniveau. Van hieruit lopen er 7 tunnels met een totale lengte van 21,5 kilometer op 7 verschillende niveaus. Er zit iedere keer 50 meter tussen, de zevende tunnel ligt dus 350 meter lager dan waar wij op dat moment stonden. wauww.  Toen de mijn voorgoed sloot en het water dus niet meer afgevoerd werd liep de mijn in 6 maanden tijd vol tot 11-12 meter onder waar we stonden.

Het transport naar beneden en boven van mensen, rotsen en ander materiaal gebeurde d.m.v liftkooien.
Hier kon 1 wagon of 6 mensen in  ???? en werd door 1 machinist bediend. Als er iets kapot was dan moest men een laddersysteem naast de hoofdschacht gebruiken.

Nog verder de mijn in kwamen we in de machinekamer. Hier werden de liftkooien bediend door middel van een oprolsysteem bestaande uit trommels waarop een touw gewonden wordt. Deze trommels worden door een elektrische motor aangedreven.

De machinist bediende de motor met twee handels: 1 als rem en de andere voor het hijsen of dalen. Met dezelfde draairichting van beide trommels werd de ene liftkooi omhoog getrokken terwijl de andere omlaag ging. De machinist had een soort dieptecontrole om te zien op welk niveau de kooien zich bevonden en een tachograaf om te snelheid te bepalen. De maximale snelheid met materiaal bedroeg 7m/s (=25 km/h) en met personeel 5 m/s (= 18 km/h)

Om de hoek van de machinekamer kwamen we bij het oplaadstation waar de locomotieven opgeladen werden. Op elk niveau was er zo'n punt om de locomotieven van die laag op te laden.
Deze locomotieven konden 10 tot 15 volgeladen wagons trekken en als ze leeg waren zelfs 20 tot 25.
De gids vroeg wie eens wilde proberen hoe het zat in zo'n wagentje...want hier zat dus altijd een volwassen man achter het stuur. Romano durfde niet met alle ogen op hem gericht maar toen iedereen al doorgelopen was wilde hij ineens wel even sturen die BOEF!!  

Na dit punt moesten we behoorlijk wat gangen (die ook op diverse punten erg laag waren) doorkruisen om bij het volgende deel te komen. We kwamen bij diverse kamers/hokjes . Dit was een verdeelcenter en diende om de ontstekers op te slaan samen met kleine hoeveelheden springstof. Iets verderop waren nog 3 kelders waar ze een totale hoeveelheid van 5 ton explosieven kwijt konden.

Aan het einde van de mijngang kwamen we een hek tegen.We staan dan in (ik denk meer onder ) Seifsky in Ryzoviste. Deze uitgang diende als nooduitgang. Alle nooduitgangen en kokers werden uitgerust met klimmateriaal en werden gemaakt op het einde van elk tunnelniveau, zodat het mogelijk was de mijn te verlaten in geval van instorting. Tevens was er een noodplan voorbereid voor elke mijn en was er een vrijwilligersgroep van arbeiders die een lokaal reddingsteam vormden.

 
Na deze laatste uitleg moesten we dezelfde weg weer helemaal terug lopen (volgens de folders is dit een lengte van ongeveer 1 kilometer ) en was onze interessante rondleiding afgelopen. Nadat we onze helmen weer netjes op de stelling hadden opgeborgen konden we door de deur weer naar het museum en daarna naar huis.

Wij vonden het een zeer leuke rondleiding en vinden hem zeer zeker aan te raden.
Ons verslag heb ik geprobeerd uitgebreid te maken maar foto's zeggen lang niet alles, je voelt niet hoe het is in zo'n lange smalle gang en je ruikt de vochtigheid niet . Als je zelf gaat kijken dan begrijp je wat ik bedoel.....foto's geven je een goed en mooi beeld maar om het TE BELEVEN moet je toch echt zelf geweest zijn. Wij zouden zeggen ben je in de buurt van Harrachov? gewoon even gaan!!

Let op.....

De temperatuur binnen is ongeveer 10 - 12 graden en een warme jas,vest of trui is wel aan te bevelen.In de folders staat dat je een helm en jas krijgt...misschien waren de jassen naar de wasserette maar die kregen we dus NIET!

Hornické muzeum
Harrachov 382
512 46 Harrachov v Krkonoších
Info tel.:  +420 602 603 739    

 http://www.ados-harrachov.cz/hornicke-muzeum.html

 Het gehele jaar geopend van dinsdag t/m zondag van 10.00 - 18.00 uur.
Wil je het zeker weten bel  (of laat iemand voor je bellen) om te informeren of ze open zijn
wij hebben in mei al eens voor een dichte deur gestaan.

Kosten juli 2008 :
 volwassene  100 kronen
kinderen 50 kronen ??
fotograferen 50 kronen

Parkeren op de parkeerplaats aan de grote weg kost volgens het bord het volgende.....
GPS parkeerplaats : 50°46'8.072"N, 15°26'19.856"E

Ook interessant:

                Mumlava waterval                 de Glasfabriek                       toeristentreintje                Vossenpad

 
Dit werk is auteursrechtelijk beschermd
Gebruik of verspreiding zonder mijn persoonlijke toestemming is verboden